Ben ik wel een goede ouder?

Alleen al het feit dat je jezelf deze vraag stelt, zegt zoveel.

Het laat zien dat je bewust bent, betrokken, bereid om te groeien samen met je kind.

Ik herken die vraag heel goed. Vroeger stelde ik ze mezelf vaak, en zelfs nu duikt ze soms nog op. Ook bij de ouders die ik begeleid, hoor ik deze vraag regelmatig terug.

Het feit dat je stilstaat, betekent dat je ziet wanneer er iets aandacht mag krijgen. Dat je bereid bent om te voelen, te kijken, te veranderen, zodat je kind zich beter kan voelen. En vaak groei je daarin zelf net zo hard mee.

Wanneer jij vanuit bewustzijn op zoek gaat naar nieuwe mogelijkheden, voelt je kind zich gezien, gehoord en gedragen. Ze voelen de veiligheid om fouten te maken, te leren, en telkens opnieuw hun weg te vinden.

Ben ik wel een goede ouder?

Ja.

Niet omdat je alles perfect doet, maar omdat je samen op weg gaat, lerend, zoekend, groeiend.

Elke stap die je zet, samen met je kind, brengt jullie dichter bij elkaar.

En dat is wat echt telt.