Intuïtie ...

Intuïtie.

Dat mysterieuze innerlijke weten waar je geen woorden voor hebt, maar dat je toch iets duidelijk probeert te maken. Wat is het eigenlijk?

Waarom hebben we het?

In mijn professionele leven werk ik o.a. met data en structuren. Logica. Feiten. Controleerbare verbanden. Alles draait om wat je kan meten, voorspellen, verklaren. Intuïtie lijkt in dat kader vooral een storende factor, iets wat je beter 'negeert'.

En toch…

als ik écht eerlijk ben, heb ik vaak beslissingen genomen die niet logisch waren, niet onderbouwd, niet berekend. Maar ik wíst gewoon: dit klopt. En achteraf bleken net die keuzes vaak de meest waardevolle te zijn.

Mijn intuïtie zit niet in mijn buik, zoals je vaak hoort.

Intuïtie heef geen vaste plek of vaste stem.

Bij sommigen zit ze in hun borstkas, soms in de nek.

Soms is het gewoon een plotselinge stilte in je hoofd. Het is iets dat zich anders toont bij iedereen.

Maar één ding is zeker, ze is er.

Altijd.

En toch is het niet altijd eenvoudig om haar te horen. Want er zit ruis op de lijn.

Onze verlangens, angsten, oude overtuigingen en trauma’s kleuren wat we voelen.

Dat maakt het verschil tussen een intuïtieve ingeving en een wensgedachte soms flinterdun.

Volgens de Affect-as-Information theorie (Schwarz & Clore, 1983) gebruiken mensen hun emoties als informatiebron bij het maken van oordelen. Met andere woorden: je vóélt of iets juist is, nog voor je het kunt uitleggen.

Maar als je je emoties niet kent, of als ze gevormd zijn door pijn of angst, dan kan je intuïtie misleid worden.

Dat is waarom het innerlijk werk zo essentieel is.

Schaduwwerk.

Traumaverwerking.

Het verkennen van de plekken in onszelf die we liever ontwijken.

Want hoe dieper we in contact komen met wie we werkelijk zijn, met àlles wat we zijn, hoe helderder onze intuïtie wordt. Dan wordt die zachte fluistering een kompas.

Eentje dat je kunt leren vertrouwen, zelfs in een wereld vol data en ruis.

En misschien is dat wel de grootste paradox van allemaal: hoe meer je leert voelen, hoe juister je keuzes worden, zelfs in de meest rationele context.

"Intuïtie is de taal van je essentie.

Ze spreekt stil,

maar onmiskenbaar,

als je eindelijk durft te luisteren."